Ik ben er al!
Home sweet home, ik vind het hier best leuk.
Vanmorgen waren Papa en Mama er al vroeg.
Eerst mocht ik nog snel in de Tummy-Tub, dat is een emmer...
Daarna mocht ik mijn zondagse pak aan, en daar overheen een jas.
Het sneeuwde buiten, dus ik werd goed ingepakt.
Oma Tiny en Opa Johan kwamen ook kijken hoe ik de verhuizing meemaakte.
Het afscheid van de zusters was best vreemd.
Zij kennen me bijna net zo goed als Papa en Mama, maar toch laat ik ze hier achter.
Ik zal ze missen, maar kom ze zéker nog opzoeken!
Voor het eerst in de kinderwagen, ik verdrink erin, maar lig wel lekker ingepakt.
Dan is het grote moment daar, de wagen begint te rijden, naar de lift, naar de uitgang, naar buiten, brrrrrrrrrrr, naar de auto.
Mijn eerste moment in de boze buitenwereld is geen warm welkom, het sneeuwt en het is koud.
Papa heeft me heel voorzichtig naar de Zuidoostbeemster gebracht.
Hij was inmiddels wel bekend met het parcours, maar reed extreem voorzichtig.
En dan is het allergrootste moment daar:
Mama draagt me over de drempel, ik ben thuis!
Ik krijg meteen een mooi plekje op de bank, kan ik nog net de ontknoping van de Australian Open kijken. Wacht maar, eens komt de dag, dan ben ik daar ook...
Of op de baan, maar minimaal in het stadion....
Mijn kamertje is heel mooi, toen ik een schone broek kreeg heb ik er even goed rondgekeken. Knap schilderwerk Opa Jaap!
Heel mooi!
Nu krijg ik thuis mijn eerste voeding, een beetje zout en een beetje ijzer.
Dan val ik voorlopig wel weer even in slaap en ben ik vanavond weer present!
Tot gauw,
Jurre
